Logboek 9 juli 2016
Vandaag was de dag waar wij heel het jaar om hebben gewacht. Eindelijk gaan wij op kamp! Joepie! In de auto was het gezellig, ook al was het een langer stukje rijden. Op het kampterrein aangekomen, zaten wij gelijk in de bossen, heerlijk!
De meisjes en de jongens mochten hun slaapzalen inrichten. Na het inrichten was het tijd om het kampterrein te verkennen en de kampregels de bespreken. We speelde nog een spelletje en al snel was het tijd voor het avondeten. We aten vandaag tomatensoep met een lekker broodje. Na het eten hebben we gezamenlijk de afwas gedaan.
In de avond kregen wij bezoek van Tante Sidona, Suske, Wiske en Lambiek. Zij waren hiernaast aan het kamperen en kwamen kennismaken met ons. Wiske vertelde ons dat zij een vliegende steen heeft gezien en een man zonder zolen, maar iedereen dacht dat ze een beetje gek was. Niet heel lang daarna zagen wij inderdaad die man zonder zolen. De oude man heet Zander zonder Zolen en zijn romp bestaat uit een grote zandloper. Hij vertelde ons dat hij op zoek is naar het Witte Wief en haar geliefde.
In een ver verleden is de hoge priester van de Zonnetempel door de Oorlogsgod Wodan
betoverd in een zwerfkei, omdat hij geen mensen offers wilde brengen. Niet alleen de hoge
priester werd toen betoverd ook zijn geliefde, die bekend staat als het Witte Wief. De andere
priesters van de zonnetempel verdwenen op raadselachtige wijze. De tempel is verdwenen
in een moeras. Op de plaats waar de tempel heeft gestaan is nu een groot gat te zien. De
geruchten gaan dat ‘s avonds als het donker is de geesten van de priesters rond het moeras dwalen. Verschillende mensen hebben kleine dwaallichtjes gesignaleerd op de plaats waar ooit de zonnetempel heeft gestaan. Zander vroeg de kinderen of wij hem wilde helpen met zoeken.
Na al deze informatie was het tijd om naar bed te gaan. Hehe, eindelijk slapen. Maar helaas, net voordat iedereen in slaap lag werden wij wakker gemaakt door Wiske met de vraag of wij helpen zoeken. In het bos vonden wij het Witte Wief. Het Witte Wief vertelde dat ze vroeger 1500 jaar voor Christus een priesteres was van de Zonnetempel en verliefd was op de hogepriester. Ze is nog steeds op zoek naar haar geliefde, maar Udo den Boze, de afstammeling van Wodan god van de oorlog, dwarsboomt haar zoektocht.
Niet veel later kwam Suske, hij is boos dat we ’s nachts op pad zijn gegaan. Terwijl Suske met Wiske aan het kibbelen is worden ze aangevallen door Udo den Boze. Het Witte Wief redt de kinderen uit de handen van Udo den Boze door ze in een modderpoel te gooien (of iets dergelijks). Het Witte Wief rent weg en zegt dat de welpen snel naar binnen moeten gaan.
Gelukkig kwam aan al het spannende ook het einde en was het nu toch echt tijd om naar bed te gaan.
Tot morgen! Groetjes van de Averechtse apen
Thomas, Marlou, Roos, Lars en Esther
Vandaag was de dag waar wij heel het jaar om hebben gewacht. Eindelijk gaan wij op kamp! Joepie! In de auto was het gezellig, ook al was het een langer stukje rijden. Op het kampterrein aangekomen, zaten wij gelijk in de bossen, heerlijk!
De meisjes en de jongens mochten hun slaapzalen inrichten. Na het inrichten was het tijd om het kampterrein te verkennen en de kampregels de bespreken. We speelde nog een spelletje en al snel was het tijd voor het avondeten. We aten vandaag tomatensoep met een lekker broodje. Na het eten hebben we gezamenlijk de afwas gedaan.
In de avond kregen wij bezoek van Tante Sidona, Suske, Wiske en Lambiek. Zij waren hiernaast aan het kamperen en kwamen kennismaken met ons. Wiske vertelde ons dat zij een vliegende steen heeft gezien en een man zonder zolen, maar iedereen dacht dat ze een beetje gek was. Niet heel lang daarna zagen wij inderdaad die man zonder zolen. De oude man heet Zander zonder Zolen en zijn romp bestaat uit een grote zandloper. Hij vertelde ons dat hij op zoek is naar het Witte Wief en haar geliefde.
In een ver verleden is de hoge priester van de Zonnetempel door de Oorlogsgod Wodan
betoverd in een zwerfkei, omdat hij geen mensen offers wilde brengen. Niet alleen de hoge
priester werd toen betoverd ook zijn geliefde, die bekend staat als het Witte Wief. De andere
priesters van de zonnetempel verdwenen op raadselachtige wijze. De tempel is verdwenen
in een moeras. Op de plaats waar de tempel heeft gestaan is nu een groot gat te zien. De
geruchten gaan dat ‘s avonds als het donker is de geesten van de priesters rond het moeras dwalen. Verschillende mensen hebben kleine dwaallichtjes gesignaleerd op de plaats waar ooit de zonnetempel heeft gestaan. Zander vroeg de kinderen of wij hem wilde helpen met zoeken.
Na al deze informatie was het tijd om naar bed te gaan. Hehe, eindelijk slapen. Maar helaas, net voordat iedereen in slaap lag werden wij wakker gemaakt door Wiske met de vraag of wij helpen zoeken. In het bos vonden wij het Witte Wief. Het Witte Wief vertelde dat ze vroeger 1500 jaar voor Christus een priesteres was van de Zonnetempel en verliefd was op de hogepriester. Ze is nog steeds op zoek naar haar geliefde, maar Udo den Boze, de afstammeling van Wodan god van de oorlog, dwarsboomt haar zoektocht.
Niet veel later kwam Suske, hij is boos dat we ’s nachts op pad zijn gegaan. Terwijl Suske met Wiske aan het kibbelen is worden ze aangevallen door Udo den Boze. Het Witte Wief redt de kinderen uit de handen van Udo den Boze door ze in een modderpoel te gooien (of iets dergelijks). Het Witte Wief rent weg en zegt dat de welpen snel naar binnen moeten gaan.
Gelukkig kwam aan al het spannende ook het einde en was het nu toch echt tijd om naar bed te gaan.
Tot morgen! Groetjes van de Averechtse apen
Thomas, Marlou, Roos, Lars en Esther
Geen opmerkingen:
Een reactie posten